Bezpieczna strefa dla pieszych
12 lutego, 2013
„Strefa zamieszkania”, to specjalny obszar nie tylko ze względu na obowiązujące normy prawne. Oznaczony na wjazdach znakiem D-40 rejon służy przede wszystkim osobom tam zamieszkującym, wypoczywającym, uczęszczającym do szkół, sklepów i w wielu innych jeszcze przypadkach przemieszczającym się osobom. Strefy takie wyznacza się na osiedlach mieszkaniowych – tych dużych „blokowiskach”, jak również domków jednorodzinnych, a nawet w centralnych częściach miejscowości, aby w maksymalny sposób zapewnić pieszym „drogowe bezpieczeństwo”. Normy prawne dopuszczają jednak wyjątkowo możliwość wjazdu pojazdów mechanicznych, jednak na specjalnych warunkach. W „strefie zamieszkania” pieszy może korzystać z całej szerokości drogi i ma pierwszeństwo przed pojazdami.
Warto w tym miejscu wspomnieć o obowiązujących, szczególnych zasadach ruchu drogowego dla kierujących pojazdami. Zdefiniowane w prawie drogowym pojęcia „drogi”, „przejścia dla pieszych” tracą swe znaczenie, bowiem pieszy korzysta z całej szerokości drogi, dlatego nie jest wymagana budowa chodników, natomiast wyznaczanie „przejść dla pieszych” jest nieprawidłowe i w istotny sposób może wpływać na niepożądane zachowania kierujących, nierespektujących pierwszeństwa pieszych w innych miejscach na jezdni. Należy zaznaczyć, że najczęściej drogowym administratorem tych obszarów są jednostki nie związane z zarządzaniem ruchem na drogach, nie zawsze konsultujące w gronie specjalistów wprowadzaną organizację ruchu i oznakowanie. Dla zapewnienia bezpieczeństwa pieszym, a kierującym możliwości należytej obserwacji odbywającego się ruchu pieszych i odpowiedniego reagowania w „strefie zamieszkania” obowiązuje prędkość pojazdów do 20 km/h. Często w strefie stosuje się różne rozwiązania, przymuszające kierowców do zdjęcia nogi z gazu i zachowania bezpiecznej prędkości. Jest to szczególnie ważne w okresie jesiennym i zimowym, kiedy warunki pogodowe niekiedy utrudniają kierowcom uważną obserwację drogi.
Przyporządkowanie ruchu pieszym znosi obowiązek zapewnienia opieki pieszym do lat 7, co daje możliwość przebywania na drodze małej osobie nie do końca umiejącej rozpoznać zagrożenia i należycie reagować na zaistniałą sytuację w ruchu drogowym. Osobną sprawą jest decyzja rodziców pozwalających na zabawy; pozostawienie dziecka samego w takich sytuacjach. Mieszkający, przebywający w „strefie zamieszkania”, często przemieszczają się pojazdami; najczęściej samochodami. O wjeździe do takiego obszaru są informowani przez znak drogowy D – 40, który również wprowadza szczególną regulację w zakresie miejsca parkowania. Otóż pozostawienie pojazdu na postoju jest możliwe tylko w wyznaczonych miejscach. Bardzo często miejsca te są oznaczone znakiem drogowym D -18 z jednoczesnym wyznaczeniem sposobu ustawienia pojazdu względem krawędzi drogi lub zatoki postojowej, co przedstawia tabliczka T – 30. Miejsca postojowe mogą być też wyznaczone oznakowaniem poziomym P – 18, lub P – 19 wyznaczającym pas drogi przeznaczony do postoju. Poznań i Wielkopolska jest jednym z najbardziej zmotoryzowanych regionów naszego kraju, co widać na naszych osiedlach, zwłaszcza wieczorem, gdy każdy chce zaparkować blisko swojego domu, nie zawsze zgodnie z obowiązującymi przepisami. Kierujący pojazdem wyjeżdżającym ze „strefy zamieszkania” zostanie o tym poinformowany przez znak drogowy D – 41, co jest jednoznaczne z koniecznością zachowania szczególnej ostrożności oraz ustąpienia pierwszeństwa wszystkim uczestnikom ruchu, jako włączający się do ruchu.
Poza rozważaniami prawnymi, dotyczącymi „strefy zamieszkania” warto pamiętać, że występują tam różnorodne sytuacje związane z codziennym funkcjonowaniem tej małej społeczności. Są osoby przemieszczające się pieszo w różnych kierunkach, są osoby w podeszłym wieku korzystający z możliwości spaceru, są dzieci korzystające z możliwości zabawy na świeżym powietrzu, nie zawsze na placu zabaw, są również uczniowie szkół podczas rozmaitych zajęć, często poza boiskiem szkolnym w pogoni za piłką, są także mali rowerzyści praktykujący w doskonaleniu umiejętności jazdy i wiele jeszcze innych nieprzewidywalnych nieraz w swych zachowaniach osób. To dla nich wyznaczono ten „bezpieczniejszy” w założeniach obszar, ale dopuszczono możliwość wjazdu samochodem na szczególnych zasadach.
Popularyzowanie specyfiki ruchu odbywającego się w „strefie zamieszkania” z jednoczesnym przestrzeganiem określonych reguł przez jego uczestników w znakomity sposób może przyczynić się do poprawy bezpieczeństwa i porządku, szczególnie przez kierujących pojazdami. Należy spodziewać się wsparcia ze strony strażników szkolnych Straży Miejskiej Miasta Poznania oraz policjantów współpracujących ze szkołami dla poprawy bezpieczeństwa nieletnich. Pamiętajmy, że dzieci, najmłodsi uczestnicy ruchu drogowego, oczekują – przede wszystkim – ze strony dorosłych, dobrego przykładu. To od nas zależy, czy strefy zamieszkania będą dla wszystkich uczestników ruchu drogowego bezpiecznym azylem.
Wojciech Głuszak SMMP
